اواخر سال 2013 و در حالی که کمتر از یک سال از معرفی DSLR سطح مبتدی نیکون به نام D5200 می گذشت، این شرکت مدل D5300 را معرفی کرد. D5300 را باید DSLR ی دانست که بین مدل های D7100 و D3300 قرار می گیرد. رقیب اصلی آن نیز دوربین 700D کانن است. یکی دو سال پیش نیکون نهضتی را آغاز کرد برای حذف فیلتر Low Pass از روی سنسور تصویر DSLR های خود. نخستین بار این کار را در دوربین D800E انجام داد و سپس D7100 و اکنون D5300. پس از آن هم در دوربین D3300 که در ژانویه ی 2014 معرفی شد، همین کار را تکرار کرد. تاثیر شگرف این حذف فیلتر را در D7100 به خوبی مشاهده کردیم. به صورتی که می توان گفت عکس هایی بهتر از 70D کانن می گیرد و در ضمن به دلیل امکانات و بدنه ی بهتری که دارد، با توجه به اینکه قیمت آن ها خیلی نزدیک است، برای کسانی که برند برای آن ها تفاوت ندارد و چندان هم در کار فیلم برداری نیستند، D7100 انتخابی بهتر نسبت به 70D است. به نظر می رسد سنسوری که در D5300 به کار رفته، مشابه همان سنسور 24 مگاپیکسلی D7100 باشد. داستان در مورد مبتدی ترین DSLR نیکون یعنی D3300 هم به همین منوال است. بنابراین سنسور تصویر شد نخستین تغییر بزرگ D5300 نسبت به D5200. یک سری بهبودهای خیلی خوب دیگر هم وجود دارند. مثلا سرعت فیلم برداری Full HD دوربین به 60 فریم بر ثانیه افزایش یافته است و نمایشگر نیز از نوع اندکی بزرگتر 3.2 اینچی است. برای نخستین بار در بین DSLR های نیکون، این دوربین Wi-Fi و GPS هم دارد. ظاهرا که شارژدهی باتری نیز به طور محسوسی افزایش یافته است.
به طور کلی D5300 را می توان یک جهش در DSLR های مبتدی خود نیکون و در ضمن بین دیگر برندها به حساب آورد. به خصوص با 700D که مقایسه کنیم، کاملا مشخص است که تا حدی کوچکتر می باشد. هرچند که از جمله مزیت های آن نسبت به 700D می توان به 39 نقطه ی فوکوس در برابر 9 نقطه ی فوکوس، Wi-Fi و GPS، توانایی فیلم برداری فول اچ دی 60 فریم بر ثانیه و فقدان فیلتر Low Pass اشاره کرد. ولی نمایشگر آن لمسی نیست و از آن سنسور Hybrid CMOS ندارد.
اگر پیش از این صاحب D5200 بوده باشید، با در دست گرفتن D5300 اصلا احساس غربت نخواهید کرد. این دوربین در روند تکامل عادی سری D5000 نیکون بوجود آمده است. D5300 همچنان DSLR کوچکی است که مقداری کوچکتر و سبک تر از مدل پیشین خود ساخته شده و هرچند با بدنه ای از جنس پلاستیک همراه شده، ولی خیلی مستحکم و بادوام است. این دوربین نمایشگر 3.2 اینچی کاملا چرخنده ای دارد که مفید بودن آن در دوربین های پیشین کاملا اثبات شده است. یکی از بارزترین تفاوت هایی که می توان بین D5300 و D5200 دید، حذف شدن دکمه ی Drive Mode از قسمت بالا بوده است. به غیر از آن، یک سری تفاوت های کلی بین این دوربین و مدل قبلی اش دیده می شود. عمده ی آن نیز به دلیل جایگزینی نمایشگر بزرگتر بوده است. آرایش دکمه ها، بدون تغییر چشمگیر چینش، تغییر کرده است.
از دوربین D5100 به بعد، یک ویژگی جالب را بر روی DSLR های نیکون دیدیم که واقعا آن را تحسین می کنیم. آن ویژگی چیزی نیست جز مود تایم لپس داخلی. وقتی تایم لپس دوربین را فعال می کنید، دیگر از ریموت کنترل بی نیاز می شوید. این چیزیست که هنوز بر روی هیچ کدام از DSLR های کانن ندیده ایم. به هر صورت از آن جا که تکنولوژی خاصی نیست، لابد کانن تا به حال برای نگذاشتن آن بر روی دوربین های خود دلایلی داشته. شاید هم مقاومتش شکسته شود و بالاخره آن را بر روی DSLR های خود قرار دهد.
یکی از ویژگی های بسیار جذاب D5300، شارژدهی 20 درصد بیشتر باتری آن نسبت به D5200 است. ظاهرا که بر روی این دوربین از باتری EN-EL14a استفاده می شود که نسبت به نوع EN-EL14 ظرفیت بیشتری دارد. طبق استانداردهای CIPA، این باتری می تواند تا 600 شات شارژدهی کند. بنابراین D5300 پس از کانن 1100D، بیشترین شارژدهی را در بین دوربین های DSLR سطح مبتدی دارد. از عکاسی پیاپی این دوربین هم بگوییم که، سرعت آن 5 فریم بر ثانیه و فوق العاده خوب است. نزدیک ترین رقیب این دوربین در میان سطح مبتدی ها، کانن 700D با توانایی عکاسی پیاپی 4.5 فریم بر ثانیه است. Wi-Fi و GPS داخلی D5300 هم واقعا می توانند مفید باشند. به خصوص در مورد Wi-Fi، نیکون این دوربین را از یونیت WU-1a بی نیاز کرده است. اینکه بتوانید با دیوایس هوشمند دوربین خود را کنترل کنید و تصاویر را ببینید در نوع خود خیلی جذاب است.
